Rozważania pochodzą z książki "Z Jezusem Szczęśliwi codziennie", autorstwa s. Anny Kawa, urszulanki Unii Rzymskiej i ks. Józefa Stali, kapłana diecezji tarnowskiej. Rozważania można zaprenumerować w formie maila. Książka została wydana przez Dom Wydawniczy RafaelDługo trzeba medytować nad tekstem Ewangelii, który dzisiaj usłyszymy. Co Jezus chciał przekazać, mówiąc: "Z kim mam porównać to pokolenie?... Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili" (Mt 11,17). Bóg przychodzi, daje nam wiele dowodów na to, że żyje pośród nas. A nam ciągle brak wrażliwości i otwartości serca na głos Jego wysłanników, a nawet Jego samego. Jakże boli Jezusa nasza obojętność na sprawy nadprzyrodzone. Jakże Jezusa boli fakt, że musi stać przed drzwiami zamkniętymi naszych serc, bo klamka jest od wewnątrz, z naszej strony. Jezus czeka u drzwi i puka. Przeprośmy Go dzisiaj za to, że tyle razy byliśmy głusi na Jego pukanie.
2. Myśli św. Jana VianneyaZauważmy, że to wiary brak Gdy brakuje wiary, ślepi jesteśmy. Kto nie widzi - nie poznaje, kto nie poznaje - nie kocha, kto nie kocha Boga - kocha samego siebie i wraz z tym swe przyjemności. Serce swe wiąże z rzeczami jak dym ulotnymi. Nie może poznać ni prawdy, ni żadnego dobra; może poznać tylko kłamstwo, bo nie ma on światłości; chodzi we mgle. Gdyby miał światłość, jasno by ujrzał, że wszystko, co kocha, może mu tylko wieczną śmierć przynieść, że to przedsmak piekła (Myśli, s. 72)
3. Nauczanie Ojca Świętego Jana Pawła II"A czyż moglibyśmy pozostawać obojętni wobec dewastacji środowiska naturalnego, która sprawia, że rozległe obszary planety stają się niegościnne i nieprzyjazne człowiekowi? Albo w obliczu problemu pokoju, któremu zagraża często widmo katastrofalnych wojen? Czy wreszcie wobec deptania podstawowych ludzkich praw tak wielu osób, zwłaszcza dzieci? Bardzo wiele jest pilnych spraw, na które serce chrześcijanina nie może pozostać niewrażliwe. Szczególną uwagę należy poświęcić pewnym radykalnym nakazom Ewangelii, które często spotykają się z nieporozumieniem - do tego stopnia, że wypowiedzi Kościoła na ich temat stają się niepopularne - ale które mimo to muszą być uwzględniane w kościelnej praktyce miłosierdzia. Mam na myśli powinność czynnej troski o poszanowanie życia każdej ludzkiej istoty od poczęcia aż do naturalnego kresu. Podobnie też służba człowiekowi każe nam wołać w porę i nie w porę, że kto wykorzystuje nowe zdobycze nauki, zwłaszcza w dziedzinie biotechnologii, nie może nigdy lekceważyć podstawowych wymogów etyki, powołując się przy tym na pewną dyskusyjną koncepcję solidarności, która prowadzi do różnego wartościowania ludzkiego życia i podeptania godności właściwej każdej istocie ludzkiej. W trosce o skuteczność chrześcijańskiego świadectwa, zwłaszcza w tych delikatnych i kontrowersyjnych dziedzinach, trzeba wykonać wielki wysiłek, aby należycie uzasadnić stanowisko Kościoła, podkreślając zwłaszcza, że nie próbuje on narzucić niewierzącym poglądów wynikających z wiary, ale interpretuje i chroni wartości zakorzenione w samej naturze istoty ludzkiej. W ten sposób praktyka miłosierdzia stanie się w konsekwencji także służbą kulturze, polityce, gospodarce i rodzinie, aby wszędzie były przestrzegane podstawowe zasady, od których zależy los człowieka i przyszłość cywilizacji" (NMI 51).
