Rozważania pochodzą z książki "Z Jezusem Szczęśliwi codziennie", autorstwa s. Anny Kawa, urszulanki Unii Rzymskiej i ks. Józefa Stali, kapłana diecezji tarnowskiej. Rozważania można zaprenumerować w formie maila. Książka została wydana przez Dom Wydawniczy RafaelNiewielu z nas doświadczyło sytuacji dramatycznej w swoim życiu. Niewielu z nas zastała noc w wysokich górach, niewielu zna uczucie cudownego ujścia z życiem z tragicznego wypadku. Ci, którym śmierć "zajrzała z bliska w oczy" zrozumieją radość chwili, w której pojawia się nadzieja wyjścia z opresji. Jezus rozumie nas zagubionych na drogach życia i szuka. Uczestnicząc w adwentowej Eucharystii dziękujemy za to, że ktoś nas szuka w przepaściach życia i przepraszamy, że tak często chcemy chodzić swoimi drogami.
2. Myśli św. Jana VianneyaBóg kocha nas mocniej niż najlepszy ojciec, mocniej niż najczulsza matka. A nam trzeba tylko powierzyć się i poddać Jego woli z dziecięcym sercem (Myśli, s. 64)
3. Nauczanie Ojca Świętego Jana Pawła II"Pragnę też wezwać do podjęcia z nową odwagą duszpasterską codziennej pedagogiki chrześcijańskiej wspólnoty, która potrafi przekonująco i skutecznie zachęcać do praktyki Sakramentu Pojednania. Jak zapewne pamiętacie w 1984 e. wypowiedziałem się na ten temat w posynodalnej adhortacji Reconciliatio et paenitentia, w której zawarłem owoce refleksji specjalnego Synodu Biskupów poświęconego tej problematyce. Wzywałem w niej, aby wszelkimi siłami przeciwdziałać kryzysowi "świadomości grzechu", występującemu we współczesnej kulturze, ale jeszcze usilniej zachęcałem, aby pomagać innym odkrywać Chrystusa jako mysterium pietatis - jako Tego, w którym Bóg ukazuje nam swoje miłosierne serce i w pełni jedna nas ze sobą. Trzeba dołożyć starań, aby wierni odkrywali to oblicze Chrystusa także przez Sakrament Pokuty, który jest dla chrześcijanina "zwyczajnym sposobem otrzymania przebaczenia i odpuszczenia grzechów ciężkich, popełnionych po Chrzcie". Gdy wspomniany Synod omawiał ten temat, wszyscy mieli przed oczyma kryzys Sakramentu Pokuty, ujawniający się zwłaszcza w niektórych regionach świata. Jego przyczyny nie zanikły bynajmniej w krótkim okresie, jaki dzieli nas od tamtego czasu. Jednakże Rok Jubileuszowy, szczególnie mocno odwołujący się do pokuty sakramentalnej, przyniósł nam pokrzepiające doświadczenie, którego nie należy zaprzepaścić: skoro tak wielu wiernych, w tym także młodych, przystąpiło z pożytkiem do tego sakramentu, to prawdopodobnie istnieje potrzeba, aby pasterze starali się przedstawiać go i ukazywać jego wartość z większą ufnością, bardziej twórczo i konsekwentnie. Drodzy Bracia w kapłaństwie, nie możemy się zniechęcać w obliczu współczesnych kryzysów! Dary Boże - a Sakramenty należą do darów najcenniejszych - pochodzą od Tego, który dobrze zna serce człowieka i jest Panem historii" (NMI 37).
