Rozważania pochodzą z książki "Z Jezusem Szczęśliwi codziennie", autorstwa s. Anny Kawa, urszulanki Unii Rzymskiej i ks. Józefa Stali, kapłana diecezji tarnowskiej. Rozważania można zaprenumerować w formie maila. Książka została wydana przez Dom Wydawniczy RafaelJezus przyszedł do nas wszystkich, by zaradzić wszystkim naszym potrzebom, obchodził wszystkie miasta i wioski, leczył choroby i wszystkie słabości (Por. Mt 9,35). Nikogo nie pominął, nikogo nie wyróżniał, nie poniżał, litował się nad każdym człowiekiem z wielkiego tłumu, bo był znękany i porzucony. Jezus dostrzegał zawsze i wszędzie każdego człowieka. Rodzi się pytanie: czy my, Jego naśladowcy, zauważamy potrzebującego pomocy, a przede wszystkim naszej miłości, życzliwości, dobroci i wyrozumiałości. Za brak otwartych oczu i uszu, przeprośmy Boga.
2. Myśli św. Jana VianneyaMyślę, że człowiek, który nie słucha słowa Bożego jak należy, nie dostąpi zbawienia (Myśli, s. 130)
3. Nauczanie Ojca Świętego Jana Pawła II"Odczytane przed chwilą słowa Lauda Jerusalem bliskie są Liturgii chrześcijańskiej. Rozbrzmiewały w niej często wersety Psalmu 147 - odnoszone do słowa Bożego, które "mknie chyżo" po całej ziemi, ale również i do Eucharystii, prawdziwie "wybornej pszenicy", którą Bóg obdarował człowieka, by "zaspokoić" jego głód (por. ww. 14-15). W jednej ze swych homilii, przetłumaczonych i rozpowszechnionych na Zachodzie przez św. Hieronima, Orygenes łączył właśnie słowo Boże z Eucharystią: "Czytamy Pisma Święte. Myślę, że Ewangelia jest Ciałem Chrystusa; myślę, że Pisma Święte to Jego nauczanie. A kiedy On mówi: 'Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego' (J 6,53), to chociaż te słowa można rozumieć w odniesieniu do Tajemnicy [Eucharystycznej], niemniej jednak ciało Chrystusa i Jego krew są prawdziwie słowem Pisma, są nauczaniem Bożym. Kiedy obcujemy z Tajemnicą [eucharystyczną] i upada okruszyna, czujemy się zagubieni. Kiedy słuchamy słowa Bożego i do naszych uszu przenika słowo Boże oraz ciało Chrystusa i Jego krew, a my myślimy o czymś innym, na jakież niebezpieczeństwo się narażamy?" (74 Omelie sul Libro dei Salmi, Milano 1993, s. 543-544). Uczeni zwracają uwagę, że Psalm ten należy powiązać z poprzednim, z którym - tak jak w oryginale hebrajskim - tworzy on kompozycyjną całość. Jest to bowiem jeden, spójny hymn na cześć stworzenia oraz odkupienia dokonanego przez Pana. Rozpoczyna go radosne wezwanie do uwielbienia: "Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu, słodko jest Go wysławiać" (Ps 147 [146], 1)" (Psalm 147 - Jeruzalem wielbi Boga, Audiencja generalna, 5 czerwca 2002, LO 10-11 [2002], s. 42).
