Mariawici
Sekta, herezja czy obrządek ?
Mariawici oddzielili się od Kościoła Katolickiego jako ruch o charakterze heretyckim i schizmatycznym. Odrzucili oni niektóre dogmaty a także odłączyli się od kościoła wypowiadając posłuszeństwo papieżowi. Chociaż stosuje się tam niekiedy praktyki sekciarskie Mariawici mają status "braci rozłączonych" - podobnie jak prawosławie czy bractwo Piusa X. K. Starokaticki Mariawitów (K.S.M) prowadzi dialog ekumeniczny z Katolicyzmem, podczas gdy K. Katolicki Mariawitów (K.K.M) wyznaje dogmaty które uniemożliwiają porozumienie. K.S.M. liczy ok. 25.000 wyznawców, K.K.M ok. 2.000.
Zasadnicze różnice
- Uznawanie mateczki Kozłowskiej za Ducha Świętego (K.K.M)
- Kapłaństwo kobiet (K.K.M)
- Wprowadzenie spowiedzi powszechnej zamiast usznej w większości przypadków.
- Zniesienie postów
- Rezygnacja ze święcenia wody i przedmiotów
- Odrzucenie nieomylności papieża
- Odrzucenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi (K.K.M.)
- Odrzucenie kultu obrazów i brak wiary w możliwość związanych z nimi cudów
- Założycielka Felicja Kozłowska jest uznawana za małżonkę Chrystusa lub nawet za Ducha Świątego (K.K.M)
Historia
Felicja Kozłowska, przełożona zgromadzenia sióstr klarysek w 1893 doznała objawień Matki Bożej i Jezusa. Na ich skutek założyła zgromadzenie księży mariawitów i sióstr mariawitek. Celem było pogłębienie kultu maryjnego i eucharystycznego. W 1904 roku kuria rzymska rozwiązała to zgromadzenie. W 1906 Święte Oficjum nałożyło ekskomunikę na ruch, założycielkę oraz księdza Kowalskiego a objawienia uznało za urojone halucynacje. W 1909 roku ksiądz Kowalski otrzymał w katedrze starokatolickiej sakrę biskupią. W 1935 nastąpił rozłam na Starokatolicki Kościół Mariawitów z siedzibą w Płocku oraz Kościół Katolicki Mariawitów szczególnie darzący czcią "Mateczkę" Kozłowską i uznający kapłaństwo kobiet. Sytuacja ta trwa do dzisiaj
Stosunek katolików do mariawitów
Z racji tego że przywódcy ruchu zostali obciążeni ekskomuniką i wypowiedzieli posłuszeństwo papieżowi nie należy przyjmować tego ruchu jako swój. Kościół jednak uważa że bracia i siostry rozłączone mają zawsze w posiadaniu liczne dary. Darami tymi możemy się wzajemnie ubogacać. Jedyną rywalizacją powinna być rywalizacja w miłości. Mówiąc prościej nie należy ich szykanować, ale zawsze być świadomym nieprzekraczalnej granicy i swojej przynależności do Kościoła Katolickiego. Pomimo prowadzenia dialogu ekumneicznego ani K.S.M. ani tym bardziej K.K.M nie są ruchem wewnątrz katolickim.
Wykorzystane materiały
* Herve Masson - "Słownik herezji w Kościele katolickim"
* serwis katolik.pl
* Leksykon pojęć teologicznych i kościelnych
* ABC Chrześcijanina