Irydologia
W licznych czasopismach wydawanych przez uzdrowicieli stosujących metody naturalne, jak również broszurach rozmaitych firm, w doniesieniach codziennej prasy i ilustrowanych magazynach twierdzi się, zupełnie sprzecznie z wiedzą z zakresu okulistyki, genetyki i medycyny ludowej jakoby irydodiagnostyka osiągnęła poziom naukowy. Według tej teorii, rozpoznawanie chorób lub skłonności do schorzeń poszczególnych organów lub systemów możliwe jest na podstawie znaków morfologicznych przedniej warstwy tęczówki, a w szczególności pigmentu, rozjaśnień tęczówki, zagęszczenia tkanek. Poza szkołami wyższymi kształcącymi lekarzy okulistów, są takie miejsca, gdzie późniejsi homeopaci i inni paramedycy uczą się irydodiagnostyki.
Naukowy Komitet Doradczy Niemieckiej Izby Lekarskiej stwierdził na posiedzeniu w dniu. 20.09.1956, że irydodiagnostyka nie osiągnęła żadnych użytecznych wyników, które można by zastosować Pomimo praktyce medycznej. Pomimo tego. irydodiagnostyka ma rozlegle zastosowanie i wywołuje w opinii publicznej wrażenie, jakoby byli niezawodną metodą diagnozowania. Dlatego widzimy konieczność stwierdzenia następujących faktów:
1. Irydodiagnostyka opiera się na somatotopicznym podziale tęczówki. W związku z tym, każdy organ powinien posiadać na tęczówce swoje miejsce reprezentacyjne. Miejsca te można znaleźć w tzw. kołach tęczówki. Opublikowane w literaturze irydodiagnostyków koła tęczówki są ze sobą w wielkiej mierze sprzeczne (lokalizacje poszczególnych organów, nawet w przybliżeniu, nic pokrywają się ze sobą). Na żadne t tych kół nie ma odpowiedniego dowodu.
2. Usunięcie jakiegoś organu, wszczepienie nowych komórek, transplantacje lub amputacje nie pozostawiają, jak udowodniono, w rzekomo reprezentacyjnym miejscu danego organu żadnych znaków. Podobnie rzecz się ma z chorobami poszczególnych organów, które także nic pozostawiają po sobie znaku. Pomimo tego, że od wielu lat dawano możliwości i domagano się udokumentowania teorii głoszonych przez irydodiagnostyków, do tej pory brak jakiegokolwiek udokumentowanego przypadku, który mógłby przekonać środowisko naukowe.
|
3. Rzekomy związek leków homeopatycznych ze znakami na tęczówce oka, a szczególnie z konwencjonalnymi lekami, pozostaje, podobnie jak działanie leków homeopatycznych nieudowodniony.
4. Twierdzenie, że ż tęczówki możne rozpoznać wczesne stadia rozwoju i zachorowania na nowotwór złośliwy jak też wczesne stadia innych ciężkich chorób, jest całkowicie nieuzasadnione.
W związku z powyższym pojawiają się następujące wnioski:
I. Diagnozowanie na podstawie tęczówki oka, a w szczególności, gdy tę diagnozę stosują laicy, wprowadza zdrowych i chorych, wskutek błędnych diagnoz, w niepewność i może np. wywołać lęk przed nowotworem.
II. Niestosowanie irydodiagnostyki w licznych klinikach okulistycznych utrzymywanych przez państwo, landy, gminy, np. klinikach uniwersyteckich, jak również niestosowanie jej przez lekarzy specjalistów okulistyki, którzy codziennie badają tysiące pacjentów, wzbudziłoby nieuchronnie podejrzliwość wobec tej metody także wśród laików Stosujących ją.
III. Nawet po pobieżnym zapoznaniu się z irydodiagnostyką, przeciętnie uzdolniony badacz rozpozna, że przy tej różnorodności wariantów uwarunkowanych genetycznie, dotyczących koloru oczu, pigmentów i różnicy gęstości, nic istnieje podział [porządek] somatotopiczny tęczówki w rozumieniu nauki o polach, przy pomocy której stawia się diagnozę.
IV. W związku z tym, że fałszywe diagnozy wpędzają pacjentów w niepokój i przynoszą im szkody, pilną sprawą dla nas, jako znawców przedmiotu, jest ostrzeganie przed stosowaniem tej metody diagnozowania oraz poinformowanie o tym, w odpowiedniej formie, społeczeństwa.
V. Wartość naukowa irydodiagnostyki ma takie samo znaczenie, jak astrologia lub różdżkarstwo.
Podpisani:
Prof. Dr Baenkler (Erlangen), Prof. Dr Dotzauer (Koln), Prof. Dr Ewerbeck (Koln), Prof. Dr Fuhrmann (Giessen), Prof. Dr Gartner (Mainz), Dr Glowatzki (Bern), Prof. Dr Gottinger (Innsbruck), Dr Jork (Langen), Prof. Dr Kanzow (Solisgen), Prof. Dr Kugler (Munchen), Prof. Dr Dr Lasch (Giessen), Dr Lassen (Góttingen), Prof. Dr Leydhecker (Wurzburg), Dr Mehlhose (Berlin), Pmf. Dr Dr Prokop (Berlin), Prof. Dr Reim (Aachen), Med. Dur. Dr Rose (Mannheim), Dr Rutten (Bad Honef), Prof. Dr Schleyer (Bonn), Prof. Dr Shrader (Stuttgart). Proc Dr Stepanik (Wien). Proi Dr Starub (Marburg), Dr Dr Thomas (Berlin), Prof Dr G. Uhlenbruck (Koln), Dr Weidner (Ebenhausen); OMR Dr Weiss (Darmstadt)
|