Sacrorock

Nie ma takiego oficjalnego stanowiska. Zdania wypowiadane przez księży są różne. I pozytywne i negatywne. Niestety często wypowiadają je (po obu stronach) księża nie mający z muzyką wiele wspólnego. Fakt wydawania książek religijnych przez nawróconych rockmanów nie świadczy o tym że sam pomysł na sacro-rock jest dobry.

Disco-polo jest niewątpliwie prymitywniejsze w doborze środków artystycznych - choć oba kierunki są pod tym względem raczej na dnie. Disco-polo jest przynajmniej kierunkiem naturalnym, prymitywnym lecz naturalnym, utworzonym bez manipulacji. W rocku tego nie ma.

Charkoty, wycia, zgrzyty nie są jedynym elementem który identyfikuje rock. Wszystko co można nazwać sacro-rockiem jest zanurzone w tym szeroko pojętym kierunku. Kierunek niesie negatywne przesłanie i wartości - a teksty, okładki, czy nawet choreografia są tylko niektórymi częściami składowymi stylu. Ich zmiana nie powoduje oderwania utworów i wykonawców od nurtu obejmującego przekazy negatywne.

Również wiele osób się nawracało po seansach Harrisa czy Kaszpirowskiego, a jednak watykańska Kongregacja Nauki Wiary oświadczyła że działali oni w oparciu o okultyzm. Rock działa w oparciu o negację dobra, często wręcz jawny satanizm - dlatego nawrócenia mają takie same cechy jak w przypadku Harrisa. Często są pozorne, krótkotrwałe, często ujawniają się inne negatywne zjawiska.

Określenie czy sacro-rock jest zły czy dobry nie może się opierać na tym czy Pan X jest satanistą czy księdzem. Mówimy o sacro-rocku i należy przeanalizować nurt, jego cechy szczególne, przekaz szczególnie ten niewerbalny. W ten sam sposób należało by przeanalizować utwór Mozarta pisany dla loży oraz całą jego twórczość, a nie odrzucać muzykę Mozarta za to że był w loży.

Rozmawiamy o cechach stylu - więc mówienie o jego cechach nie jest w tym momencie uogólnieniem. Uogólnieniem było by np. wyszukiwanie negatywnych cech w muzyce wszelakiej w ogóle.

I to się chwali. Jednak wciąż wykorzystują muzykę rockową z całą gamą przesłanek działających bezpośrednio na psychikę. Głównym elementem muzyki jest ... muzyka - czyli cała warstwa dźwiękowa. To ona jest podstawowym elementem języka owej "sztuki", owego przekazu. Język symboli muzycznych używanych w rocku i kierunkach post-rockowych opiera się na złamaniu kanonu piękna. Wszystkie inne elementy są jedynie dodatkiem. Jednak wszystkie one tworzą styl. Ubieranie się, sposób zachowania to tez rock. Używając któregokolwiek z elementów nawiązuje się do całej subkultury (sub tutaj w znaczeniu część a nie coś gorszego). Dlatego używanie elementu muzyki - jako najbardziej charakterystycznego - nawiązuje do innych elementów tej subkultury. Nie da się tego oddzielić i dlatego mówiliśmy o "aspirynie na bazie cjanku"

Dlatego że Kościół jest żywy i wszyscy jesteśmy powołani, żeby go wspierać - również w kwestiach stwierdzenia czy dana - nowa - rzecz jest pozytywna czy nie.A mylić się może każdy, nawet papież (oprócz kwestii dogmatycznych).

Ocena zasady zbioru musi się odbywać poprzez analizę zasady zbioru a nie pojedynczych jego elementów.

Pokazując jednego dobrego wykonawcę podważa się tylko, że stwierdzenie "WSZYSCY są źli", ale nie podważa się, że zasada muzyki rockowej jest dobra. Jeśli ktoś tworzy zbiór rzeczy które śmierdzą i włoży tam różę "bo dla niego ona śmierdzi" to wskazując na różę która jednak pachnie nie podważa się że przy tworzeniu zbioru wykorzystano zasadę "rzeczy które śmierdzą".

Różnica między rockiem a Cage'm jest oczywiście to, że Cage nie jest prymitywny. Ale nowoczesna muzyka "klasyczna" też ma swój przekaz i też nie jest on czysty do końca. Nurty które wyrosły na bazie post-modernizmu sprzeciwiają i zaburzają zasadę wartościowości dzieła (w warstach przekazu i zawartości). Ani Cage ani sacro-rock nie są negatywne z powodu awangardowości.

Nikt nie twierdzi, że sacro-rockowcy (czy sacro-metalowcy) specjalnie dają dobro, aby w efekcie końcowym dać większe zło. Po prostu tak działa szatan. Na świecie nie ma czystego zła. Zawsze jest pozór dobra, lub mniejsze dobro aby osiągnąć większe zło. W tej walce człowiek sam nie wygra bo zło jest mistrzem inteligencji. W sacro-rocku artyści są wykorzystywani przez zło do działania. Zawsze podstępnego, zawsze niewidocznego.

Złe skutki to promocja wszystkiego tego co niesie ze sobą przekaz rockowy. Używanie symboli które w naszej kulturze niosą ze sobą przekaz negatywny, tj.: aspołeczny, wyuzdania, egoizmu, znudzenia, chamstwa, bezczelności itp. Są to wpływy subtelne mające efekty czasem po wielu latach. Efekty, które dla kogoś mogą wydać się nie warte uwagi - i właśnie o to chodzi złu, żeby go nie zauważać. Całe spektrum tych działań daje efekt tysiąca kropel, które przemoczą (jedna kropla nikogo nie zmoczy). Poniżej kilka przykładów.

• Język muzyczny - Używanie zestawu symboli muzycznych.
  • Akcenty rytmiczne - Nieustanne przesunięcie akcentu na słabą część taktu. W kulturach pierwotnych rytmy te były używane do tańców pobudzających seksualnie (i nie tylko). Tak, w naturalny sposób, wpływają one na człowieka. Powoduje to, w przypadku dłuższego słuchania muzyki, stan nieustannego lekkiego napięcia seksualnego. Realizowany on bywa w formie pobudzenia, zdecydowania ale też i obniża prób akceptacji zjawisk o podłożu seksualnym. Rytm ten, używany na szeroką skalę przez Presleya, słusznie był kojarzony z seksualnymi ruchami ciała w choreografii.
  • Rytm dwudzielny - Przez kilkaset lat, a także w kulturach antycznych, rytm dwudzielny był przeciwstawiany rytmowi trójdzielnemu. Trójdzielność była symbolem związku dwojga ludzi w obecności Boga. Był też naturalnym odpowiednikiem rytmu serca. Rytm dwudzielny był "świecki", nawet bezbożny. Rytm dwudzielny serca nie dawałby czasu na odpoczynek, pobudza, ale wywołuje zjawisko znużenia środowiskiem, otoczeniem - co sprzyja powstawaniu skojarzeń o tym że świat jest zły, nudny, nieprzyjazny itp.
  • Mocne uderzenie - Głośne bicia basu, wspomagane perkusją niosą naturalny przekaz agresji, pewności siebie, panowania. Odpowiada postawie boksera przed walką. W muzyce chrześcijańskiej może być zjawiskiem wspomagającym postawy "żołnierza Boga" - potężnego, zwyciężającego. Jest jednak to przekaz przeciwny subtelności, empatii, wrażliwości.
  • Przestrojenie - Charakterystyczne dla różnych nurtów rocka (głównie metalu) są przestrojone dźwięki instrumentów, głosu. Z punktu widzenia przekazu są to piękne dźwięki poddane technicznemu zepsuciu. Tak odbiera je nasza psychika - podświadomość. Podobają się one gdyż oddziaływują na bardzo pierwotne pragnienia tworzenia chaosu, niszczenia, wynaturzenia. Długotrwałe działanie może wpływać na zwiększenie akceptacji dla działań agresywnych, niepokornych, sprzecznych z etyką a za to pozornie skutecznych. Zwiększa się akceptacja dla działań alternatywnych, chętniej przyjmuje się idee typu: "niepodoba mi się to muszę to zniszczyć".
  • Prymitywne frazowanie - Frazy typowe typu 4+4 takty. Nie zachęcają one do uważniejszego śledzenia linii melodycznej i doszukiwania się głębi przekazu artystycznego (którego po prostu brak). Sprzyja to zmniejszeniu uwagi dla prawdziwej sztuki a to z kolei zmniejszeniu empatii, wrażliwości na przekaz od drugiego człowieka, na subtelność, wyczucie. Poszukiwanie głębszej sztuki jest bardzo ważne dla rozwoju, zniechęcanie do tego osłabia rozwój moralny, etyczny itp.
  • Pobudzające tempa - Aby utwór był "chwytliwy" stosuje się technikę bitu lekko szybszego niż bicie serca. Takie rytmy są pobudzające i energetyzujące, łatwiejsze do przyswajania.
• Styl zachowania - Zjawiska psychologiczne związane ze stylem.
• Moralność - Zjawiska społeczne, relatywizm itp.
• Zjawiska duchowe - Efekty związane z używaniem złych rzeczy do dobrych celów.