Historia w pigułce

W 1950 r. pastor Longbeach z Kalifornii podczas obrzędu egzorcyzmu słyszy jak duch nieczysty przed opuszczeniem ciała młodej dziewczyny mówi: "Jestem księciem i przychodzę. Wszyscy przyjdziemy i zawładniemy całą rasą - młodzieżą Ameryki". Czy słyszał on coś rzeczywiście niewiadomo - jednak słowa zdają się zadziwiająco pasować do historii. W pierwszej broszurze o rocku wydanej przez Editions Saint Raphael, napisanej przez Josepha Matta, Pat Bonne pisze: "Nikt nie może powiedzieć, że wpływ rocka jest czysty i pozytywny. Jest on jak flecista - zaklinacz, prowadzący całą generację do zagłady i samounicestwienia"

Historia tu opisana jest inna niż przytaczana zazwyczaj. Nie jest to pasmo sukcesów, pierwszych miejsc na listach, milionów fanów i złotych płyt. To historia widziana z drugiej strony - prymitywnych pragnień, łamania wszelkiego co dobre, tworzenia którego drugą nazwą jest komercyjność, satanizmu, śmierci, tragedii, narkotyków i łamań ludzkiego życia.

Początek rocka to lata 1951-52 kiedy młody pieśniarz Richard Litte modyfikuje "beat" i "rytm and blues'a" murzyńskiego południa. W jesieni 1951 sławny film "Tablica Dżungli" czyni popularnym temat muzyczny "Rock'nround clock" - tańcz rocka 24 godziny napisany przez Billy Haley'a. Termin Rock'n'roll został użyty po raz pierwszy przez Alana Freeda, jednego z disk-jockeyow z Cliveland. Nazwa pochodzi z gwary gangów i jest wyrażeniem, które opisywało ruchy ciała podczas stosunku seksualnego.

Pierwsza faza rocka to lata 1951-1956-1960 i królowanie w mediach Elvisa Presleya - zbuntowanego przeciwko własnej rodzinie babtystów, przeciwko skrępowaniu i nakazom wstrzemięźliwości seksualnej płynącym z Biblii. Elvis podbija tłumy nie tylko muzyką ale wyuzdanymi ruchami ciała, szczególnie bioder czyniąc z tego symbol buntu młodego pokolenia.

Jest to czas niedługo po zakończonej wojnie. Z jednej strony dzieci, które dorastały w czasie wojennym - w okresie kiedy walka o wolność za pomocą siły była uznawana za rację - z drugiej ojcowie, którzy po powrocie z frontu chcieli nadrobić stracony czas wychowywania dzieci. Przejawiało się to przede wszystkim w zwiększonej dyspycplinie szczególnie w tematach moralności. Pokolenie to, które na początku lat 50-tych weszło w okres młodzieńczego buntu poszukiwało wyzwolenia spod nagle narzuconych i niezozumiałych zasad. Gwałtownie rozwijały się media, techniki marketingowe, zmieniły się zasady kierowania reklam. Najlepszym odbiorcą i najłatwiejszym do przekonania segmentem rynku okazała się młodzież.

Styl rockowy okazał się złotą żyłą. Z jednej strony zapewniał z natychmiastowy zbyt na niemal każdy towar, z drugiej generował potrzebę bycia niezależnym (od opiekunów) a więc dawał jeszcze większą możliwość wpływu na potencjalnych klientów. Dlatego od najwcześniejszych lat, bogate wpływowe osoby, dyrektorzy koncernów, politycy, biznesmeni dotują wielkie pieniądze najpierw na powstanie studiów nagrań, a zaraz potem na badania nad wpływem muzyki na społeczeństwo. Zostają wtedy odkryte zasady muzyki transowej prymitywnych plemion, muzyka jako narkotyk, jako kontrola napięć społecznych

Po raz pierwszy w historii kierunek w muzyce nie tworzy się poprzez ewolucję melodii, powolne kształtowanie gustów. Jest stworzony wg zasady: "co zrobić aby było to skuteczne". Zakłada się wpierw określoną funkcję a potem dodaje składników: rytm, melodyka, instrumentacja... Sugeruje się twórcom jak mają grać, który "kawałek" przejdzie a który nie. Kolejne generacje muzyków nie potrzebują nawet tego. Dorastając jako fani kierunku sami próbują tworzyć to co słyszą, może dodając swój ton, swoje rymy, swoje akordy. Gdy jednak odbiegają od zasad zbyt daleko nie są promowani, z prostej zasady - nie przynosi to zysków. Jest więc o kieunek od początku opracowany w studio dla określonych celów merkantylnych

W miarę poszukiwań muzyka młodzieżowa z dość spokojnego rytm'n bluesa, lub z presleyowskiego rockabilly ewoluuje w ostrzejszą formę. Druga faza to ewolucja w strone hard rocka (mocnego) i acid rocka (narkotycznego, kwaśnego - określeniem "kwas" nazywa się skomplikowane, jakby nieczyste akordy). Propagatorami hard rocka byli Jerry Levis, Stevie Nicky i Alice Cooper. Charakterystyczna jest tu perfekcja rytmu, wzmocnienie głośności, i szał perkusji. Wraca on do wyrazistej rytmiki wczesnego rock and rolla, rezygnuje z wpływów innych odmian muzyki rozrywkowej. Nowe rytmy zdobyto poprzez badania afrykanskich plemion i środowisk latynoamerykanskiego kultu Vandom. Obrzedy pełne rytuałów kopulacyjnych stosowane przez te sekty nurtu szamańskiego i czysto animistycznego zostały jak najwierniej skopiowane aby budzić szał w tłumach. Przedstawiciele: The Who, Deep Purple, Black Sabbath, Nazareth. Pojawia się nazwa Haevy metal ogólna nazwa dla wielu stylów hard rockowych.

Rock narkotyczny nyzywany tak od stylu bycia i przesłania. "Prochy" są najważniejszą częścią składową kariery, koncertów, stylu. To przede wszystkim Beatlesi, Rollingstonsi, The Doors i grupa The Who. Przykłady to nazwy piosenek "Żółta łódź podwodna" (nazwa halucynacji psychodelicznej) - The Beatles; "Brazowa kokaina", "Siostra morfina" i "Srebrna Lady" (nazwa surowicy hypodermicznej) - Rollingstones. Abby Hofman stwierdza "Rock jest źródłem rewolucji. Jest to nasz sposób życia z narkomanią, poszarpanym ubraniem i muzyką rockową w jej pełnej mocy. To właśnie jest rewolucja"

W 1968 rozpoczęła się trzecia faza Rock satanistyczny przez wydanie przez Beatlesow "Dewil's White Album" - Białego albumu diabelskiego nazywanego potem jedynie "Bialy Album". W 1968 po raz pierwszy przemysł płytowy wprowadza "przesłania do podświadomości". Pierwsi stosują to Led Zeppelin i Styx

Sprawa przekazów do podświadomości wyszła na światło dzienne dzięki pastorowi Gary Greenwaldowi z Kalifornii, który sam był kiedyś artystą rockowym. Odkrył on zakamuflowane teksty na płycie grupy Led Zeppelin "Stairways to Heaven" - popularne Schody do nieba. Po tym incydencie deputowany Philip Wyman przygotowaŁ projekt ustawy aby firmy fonograficzne zaznaczały na okładkach treści przekazów. Przekazy jednak kodowane są do dziś. Wiele grup przyznaje, że pisząc teksty biorze pod uwagę brzmienie słów słuchanych od tyłu. Przesłania te to często czyste zaklęcia satanistyczne, wezwania do morderstw, narkomanii itp. Związane jest to z teorią mówiącą, że silne przeżycia warstwy podświadomej (która akomoduje tekst od tyłu) wyzwalają u odbiorcy większe zaangażowanie uczuciowe w słuchanie.

Czwarta faza to Punk rock (ang. prostytutka, ameryk. -zgnilizna). Sa to lata 70-te. Kiss, Ted Nugent, Dziecko Afrodyty z Albumem 666 itd.. Głównym inspiratorem punkowych (punk rock) grup Londynu był ekstrawagancki tworca, menadżer i właściciel klubu "Sex" Malcolm McLaren. Było to w 1975 roku. Wpierw zawiązał grupą New York Dolls a potem Sex Pistols. Inspirował tez Clash i Buzzock. Wielki boom muzyki punk rozpoczął się po bulwersujacym opinie publiczną programie formacji Sex Pistols kiedy wykonawcy na ekranie klną i prześcigają się bez skrępowania w używaniu obscenicznych wyrazów. Młodzież była oczarowana. Praktykowano wiele zwyczajów jak, np. "gobbing" czyli plucie na artystę podczas występów. Joe Strummer ("The Clush") zaraził się w ten sposób żółtaczką; albo też wpinanie agrafki w różne części ciała, noszenie obdartej odzieży, pozlepiane klejem włosy.

Równolegle w lecie 1973 rodzi się disko w środowisku homoseksualistów. Na początku wstęp do lokali disco mieli tylko członkowie klubu. Do 1977 było ok. 100 klubów disco. W ciągu dwóch lat powstało ich 18.000. Ten rozkwit zawdzięcza disko stylowi porno, który tam królował, a wstęp do dyskotek był bardzo kosztowny. Przyciągało to inwestorów kolejnych dyskotek wietrzących łatwy zysk a oni reklamowali dyskoteki jak najbardziej aby sciągnąć możliwie dużo klientów. Występują John Travolta, Bony M. i inni.

Środowisko dyskotek lat 70-tych całkowicie akceptowało jakakolwiek odmienność i nienormalność seksualną. 19.III.1978. tekst z Daily News: "Odłączeni jedni od drugich przez ogłuszającą muzykę, wystawieni na działanie oślepiającego światła, tańczący robią wszystko co im przyjdzie do głowy, bez patrzenia na siebie lub rozmawiania, tak jak by każdy poruszał się przed lustrem i krzyczał bez przerwy: Ja, Ja, Ja ..."

Piąta faza to Techno powstało w laboratoriach muzycznych Detroit i Chicago pod koniec lat 80-tych. Techno-didżeje zachowują pełną anonimowość i często zmieniają pseudonimy. Nie lubią pokazywać twarzy. Ich dziełem jest cały spektakl techno-party z muzyką, światłem, czasem zapachami i dymami. Na początku techno party odbywały się w halach fabrycznych potem wyszły na ulice. Pierwsze nazwy to rave-parties, hause-parties, czy techno-parties. W techno-kulturze sprzeciwiano się tzw. twardym narkotykom jak heroina popularyzując środek o nazwie "ecstasy". Jest to narkotyk sympatogenny który był rozpowszechniony w środowisku kalifornijskich homoseksualistów. Użycie go powoduje osłabienie napięcia seksualnego skierowanego do drugiej osoby a podobno przypływ uczuć uniwersalnych i ogólnoludzkich.

Muzyka techno wyrasta z wielu nurtów. Począwszy od tandetnego disco lat 70 którego idolami byli John Travolta i Bony M przez fascynacje tak różnymi grupami jak Kraftwerk czy Yello lub industrialny rock spod znaku Jesus And Marry Chain aż po awangardowe dokonania "kultowych" grup Cabaret Voltaire, Laibach, Psychick TV, Virgin Prunes i Throbbing Gristle.

Techno dzieli się na wiele podgatunków m.in. taneczny house, ostry techno-hard-core-trans, mistyczny ambient , nawiązujących do afrykańskich korzeni jungle. Jest tez acid-techno i hip-hop. Niektórzy uczestnicy potrafią na wielogodzinnych techno-party "transować" przez 24 godziny bez przerwy. Na techno-party występuje się całkowicie anonimowo. Nikt nikogo nie obchodzi i nikt się nikim nie przejmuje. W stylu techno nie pije się alkoholu lecz daje sie sobie kopa napojami energetycznymi typu red-bull lub mieszanka "taurus" Używa się także dużej ilości narkotyków, przede wszystkim amfetaminy.
Rave-wave - czyli szalona fala to nazwa psychologów dla transowego tańca przy udziale technik odseparowujących bodźce i zmniejszających wrażliwość progową. Twórcy rave'ow nazywają siebie ZIPPisami czyli "inspirowanymi zenem profesjonalnymi poganami"

Równocześnie ostry rock i punk przechodzą kolejne przemiany. W latach 80-tych ugruntowują się różne nurty metalowe, różniące się ilością używanych brzmień, tempami utworów, trochę tematami. Wiele mających ze sobą wspólnego, a wszystkie charakteryzujące się kultem dla zła, brutalności, zepsucia. Wszystkie uważające siebie za prawdziwą muzykę. Nurty te często wiązały się z ideologiami takimi jak agresywny pacyfizm, neonazizm, socjalizm. Jedyne nurty brały za domenę satanizm inne śmierć i kościotrupy, inne pogaństwo, inne rozkład i zgniliznę. Powstawały setki zespołów spośród których zabłysły m.in. Iron Maiden, Def Leppard albo Saxon. Po jawnej fascynacji satanizmem w latach 80-tych przyszła pora na neopoganizm w nurcie black-metalowym. Rozpoczęła się fascynacja legendami wikingów w Norwegii, w Polsce pierwotnym słowiaństwem, w Rumunii Drakulą. Fascynacja ta nie miała oczywiście nic wspólnego z prawdą historyczną - którą manipulowano w celu wywyższenia danego nurtu. Zespoły takie jak Darkthrone, Immortal, Burzum, Bathory, Samael, Negura Bunget, Winter Night Overture, Nocturnal Mortum; polskie - np. Mastiphal, Behemot, Graveland, Infernum, Kohort, Mysteries, Veles, Pagan Temple, Perunwit, Sacrilegium, North Taranis, Dark Blaze Stornghold.