Doktryna ŚJ ulegała i nadal ulega stałym modyfikacjom. Powołując się na tekst zawarty w Księdze Przysłów " droga sprawiedliwych jest jak blask zorzy porannej, która jaśniej świeci, aż do białego dnia" (Prz 4,18), stworzyli teorię "jaśniejszego światła", według której w rozumieniu Biblii są oświecani coraz jaśniejszym światłem, dzięki któremu lepiej Ją rozumieją . Teoria ta jest bardzo wygodna, gdyż posługując się nią mogą usprawiedliwić istnienie w przeszłości szeregu nieaktualnych już poglądów, a nawet sprzecznych z obowiązującymi dzisiaj. Nie potrafią jednoznacznie określić czy są w ich nauczaniu jakieś fundamentalne i niezmienne zasady. Uogólniając można powiedzieć, że u podstaw nauczania ŚJ leży antytrynitaryzm i chiliazm . Odrzucają oni więc zdecydowanie naukę o Bogu Trójjedynym, twierdząc, że jest to dogmat zapożyczony z wierzeń pogańskich i przeniesiony przez odstępczych chrześcijan. W opinii ŚJ nauka o Trójcy zagmatwała i wypaczyła zrozumienie prawdziwej pozycji Boga i przeszkadza ludziom w poznawaniu Boga i w oddawaniu Mu czci, a chrześcijanie którzy wierzą w Trójcę zostaną osądzeni za nauki ubliżające Bogu . Negując istnienie Trójcy ŚJ muszą zaprzeczyć Bóstwu Jezusa i Ducha Świętego. Uznają co prawda, że Jezus jest Synem Bożym, ale według nich nie oznacza to, że jest równy Bogu. Nauczają, że Chrystus nim się narodził na ziemi żył już w niebie i podobnie jak Bóg był niewidzialną, duchową osobą. Utożsamiają Go z Archaniołem Michałem, chociaż Russel twierdził, że Archaniołem Michałem jest Papież . Chrystus jako jedyny spośród bytów został stworzony przez samego Boga i dlatego PŚ określa go mianem Pierworodnego i Jednorodzonego Syna Bożego.
Natomiast odnośnie do Ducha Świętego ŚJ twierdzą, że nie jest osobą, ale czynną mocą Bożą, za pomocą której Bóg działa w świecie. Bazując na niewiedzy czytelników w swoich publikacjach ŚJ bardzo często cytują dzieła poświęcone objawieniu w ST, których autorzy siłą rzeczy pisali, że ST nie zawiera nauki o tym, że Duch Święty jest osobą.
Dla ŚJ jednym z najważniejszych zadań chrześcijanina jest głoszenie imienia Bożego, przy czym nie jest ważne czy używa się formy Jahwe czy Jehowa. Obowiązek głoszenia imienia Bożego jest według nich tak wielki, że stanowi podstawowe kryterium odróżniające prawdziwą religię od fałszywej. Warto zaznaczyć, że obecnie ŚJ przyjęli rozumienie znaczenia imienia, w tym imienia Boga, charakterystyczne dla kultury Wschodu i jakie od wieków przyjmuje Kościół Katolicki. W swojej monografii piszą, że imię Boga wyraża wszystkie Jego przymioty i dodają, że Chrystus objawiając Imię Boga nie tylko je głosił, lecz objawiał Osobę Boga kryjącą się pod tym imieniem, Jego zamiary, działania i przymioty .
Jak już pisaliśmy ŚJ często zmieniali swoją doktrynę. Tak uczynili między innymi z nauką o krzyżu. Do roku 1935 nauczali, że Jezus umarł na krzyżu. Wówczas widzieli zapowiedź krzyża nawet w obrzędach ofiarniczych, jakich dokonywali kapłani w ST. Russel opisując te obrzędy pisał, że kapłan składający ofiarę kropiąc krwią przed i na przebłagalni czynił to w kształcie krzyża . Także Rutherford wielokrotnie podkreślał rolę krzyża w Bożym planie zbawienia , a w jednej ze swoich książek pisał, że jeśli ktoś nie zrozumie "filozofii okupu" nie będzie w stanie pojąć innych nauk zawartych w Biblii. Cytuje przy tym wiersz nieznanego poety, który to wiersz świadczy o tym, że ŚJ na początku swojej działalności nie odrzucali "mądrości krzyża":
"Ja się raduję w krzyżu Chrystusa
Bądź w dobrobycie lub złomie życia;
Światło wieści tej starej mię zmusza
Skłonić mą głowę, złożyć uczucia."
Niestety, dzisiaj ŚJ głoszą, że naukę o śmierci Jezusa na krzyżu wymyślili odstępcy, pragnący pozyskać pogan, dla których krzyż był symbolem boga Tammuza .
Przedstawiając w bardzo ogólnym zarysie doktrynę ŚJ pominęliśmy celowo tematy związane z eschatologią, gdyż te będą tematem szczegółowej analizy w dalszej części naszej pracy.